Vanaf deze week ontvang ik gratis en ter kennismaking dagelijks het Nederlands Dagblad ("Christelijk betrokken"). Ik heb daar niet om gevraagd, maar het was een vrijblijvend aanbod van hun kant. Ze kondigden het heel keurig aan per brief. Of ze mijn adres willekeurig uit het telefoonboek hebben gehaald of hebben gekocht van een of andere club, die ik vergeten heb te melden dat ze mijn gegevens niet mogen doorgeven aan derden, weet ik niet.
Nu lees ik sinds jaar-en-dag Trouw, tot ieders tevredenheid. En ik ben vooralsnog niet van plan in plaats daarvan, of daarnaast, ND te gaan lezen.
Ik ben graag gereformeerd, maar ook nieuwsgierig naar wat er buiten de christendommelijkheid leeft. ND heeft uiteraard veel aandacht voor geloof en kerk, maar geen Letter & Geest-katern of een dagelijkse dosis Religie & Filosofie. En de informatie daarin zou ik zeker missen, wanneer ik ND-lezer zou zijn.
Aan de andere kant, ik zou in dat laatste geval geen weet hebben van wat Lodewijk Dros in de aanbieding heeft. En wat niet weet, wat niet deert.
Wat mij verraste is dat ND (zélfs ND) aan filmrecensies doet. Dat had ik niet verwacht.
Ik heb deze dagen dus veel te lezen, vandaar de relatieve stilte op dit blog, ook omdat ik ben begonnen aan deel 1 van een trilogie over de Tempeliers door Robyn Young. Dat zijn drie boeken, elk dikker dan de bijbel (maar dat kan ook door de bladspiegel komen). Ik zit nu dus schizofreen in de 13de eeuw en via twee kranten in een onontkoombaar nu.
Zie dan nog maar aan iets mondains als eten koken toe te komen. Gelukkig heeft AH ping-maaltijden in de aanbieding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten